Skip to main content

कुमार गंधर्व


  कुमारच्या चेहऱ्यावर आजाराचे कुठलेच लक्षण नव्हते. पाच वर्षापूर्वीच्याच कानांना 'आता अवधारिजो जी' असे जरासे बजावून सांगणारा तोच, तसाच षड्ज लागला आणि त्यापूर्वी कोणीही न ऐकलेल्या एका रागातल्या चिजेचा अद्भुत मुखडा कानी पडला, "मारुजी भूलो ना म्हाने". अस्ताई म्हटल्यावर पुन्हा चिजेच्या तोंडाकडे येताना मारुजीमधल्या 'जी'वर कुमार कोमल रिषभावर दोनच सेकंद असेल पण अशा ताकदीने ठेहरला की त्या कोमल रिषभाचा तीर मैफिलीला आरपार भेदून गेला. त्या रिषभाची जखम आजही माझ्या मनात ओलीच आहे. कुमारने मग त्या रागाचे नाव सांगितले, 'सोहनीभटियार' आणि म्हणाला, "गेल्या काही वर्षात असे काही नवे राग आणि नव्या चिजा झाल्या आहेत." पु.ल. नावाच्या शब्दप्रभूने 'मंगल दिन आज' या गुण गाईन आवडी मधील व्यक्तिचित्रात पंडित कुमार गंधर्व या संगीतातील अलौकिक चमत्काराचे असे वर्णन केले आहे. 

पुल ज्याप्रमाणे त्या नव्या रागातील कोमल रिषभाचा तीर मैफिलीला आरपार भेदून गेला असे वर्णन करतात, तो कोमल रिषभ लागला, म्हणजे काय झालं हे नीट सविस्तर समजावून सांगितल्याशिवाय काही मला कळणार नाही. पण एक गोष्ट नक्की की कुमार गंधर्वांचं गाणं काळजाला भिडतं. एक विलक्षण भावना मनात दाटते. ती भावना वर्णनातीत असते. आजतागायत ती तशीच आहे. त्यामुळेच कुमार गंधर्व या महापुरुषाबद्दल आपण भक्तिभाव यापलीकडे दुसऱ्या भावनेने पाहू शकत नाही. चिकित्सा वगैरे फार लांब राहिली. त्यांच्या कार्याचे आकलन जरी झाले तरी भरून पावलो. 

पुलंची त्या 'सोहनीभटियार' शी पहिली ओळख साक्षात कुमार गंधर्वांनी करुन दिली. माझी पहिली ओळख झाली राहुल देशपांडे यांच्या 'कुमार राग विलास' या कार्यक्रमात. इतर शास्त्रीय गायक गातात, किंवा स्वतः राहुल देशपांडेच गातात त्यापेक्षा हे वेगळं आहे. या मांडणीत एक विलक्षण आर्तता आहे. काळजात चलबिचल करणारी आर्तता आहे. ती सुरवात मनावर गारुड करणारी आहे. त्या दिवशी मनात ते "मारुजी भूलो ना म्हाने... अब घर तुम बिन राता डर लागे म्हाने" या शब्दांनी मनात विलक्षण खळबळ माजवली. त्याच धुंदीत एक निश्चय झाला की, साक्षात त्या गंधर्वांची गायकी ऐकली पाहिजे. 

आता श्रवण-दृश्यभक्ती साठी सर्वात मोठा आसरा म्हणजे युट्युब. त्या तंत्रज्ञानाच्या आश्रयाला गेलो. त्यानी निराश केलं नाही. कुमार गंधर्वांच्या गायनाचं भांडार खुलं झालं. सुरुवात अर्थातच सोहनीभटियार ने केली. पुन्हा तोच अनुभव. एकदा ऐकून समाधान होईना. त्या दिवशी तेवढा एकच राग किती वेळा ऐकला असेल माहिती नाही. युट्युब ही एक अशी अजब गुहा आहे की एकदा आत गेलात की जातच राहता. हे ऐकत असतानाच शेजारी रेकमेंडेशन मध्ये बिहाग होता. बिहाग हा मुळात आवडत्या रागांपैकी एक आहे. कुमार गंधर्व रचित बिहाग रागातील ती "मोरा मन.." बंदीश अशीच वेगळ्या जगात घेऊन जाते. एकामागून एक राग ऐकत गेलो. आणि एक गोष्ट परत ठसठशीतपणे जाणवली. ती म्हणजे प्रचलित शास्त्रीय संगीत गायकीपेक्षा ही गायकी काहीशी वेगळी आहे. आणि हेही तेवढ्याच तीव्रतेने जाणवलं की केवळ वगेळेपणाच्या अट्टाहासापायी हे केलेलं नाही. तर विचारपूर्वक झालेली ही कृती आहे. 


कुमार गंधर्वांचा आणखी एक महत्वपूर्ण आविष्कार म्हणजे भजन. त्यात सगुण-निर्गुण भजन सर्व आले. कुमारांच्या आवाजात जेव्हा 'उड जायेगा हंस अकेला, जग दर्शन का मेला' हे कबीराचे शब्द येतात, तेव्हा त्या शब्दांतली भावना कुमार गंधर्वांपेक्षा थेट, काळजाला भिडेल अशी दुसरी कोणी मांडू शकणार नाही अशी खात्रीच पटते. कबीर, मीरा, तुलसीदासांच्या रचनांना कुमारांनी चढवलेला स्वरसाज असो की माळवी लोकगीते, माळवी लोकगीतांच्या धून हाती धरून नव्याने रचलेले राग असो हा गंधर्व क्षणोक्षणी अचंबित करत राहतो. शास्त्रीय संगीताचं आणि एकूणच संगीताचं सखोल चिंतन करणारा, ते पचवणारा आणि त्यातून नवनिर्मिती करणारा हा अवलिया कलावंत होता. 

कुमार गंधर्वांचं गाणं ऐन बहरात येत असताना त्यांना दुर्धर आजाराने गाठलं. अनेक वर्ष हा दैवी आवाज शांत होता. पण त्या शांततेच्या काळात हा अवलिया चिंतन करत होता. इतर अनेक आवाज, धून डोक्यात साठवीत होता. ते आजारपण जणू पुढल्या क्रांतिकारी नवनिमिर्तीसाठीच्या शांततेचा काळ ठरला. संगीतातला नवा विचार, नवी मांडणी अधिकाधिक लोकांपर्यंत पोचवण्यासाठी कार्यरत असणारा हा कलावंत होता. तो विचार त्यांनी 'अनूप राग विलास' या श्रेष्ठ ग्रंथात मांडला आहे. तो विचार, मांडणीतली विविधता, नवेपणा अनेकांना प्रेरणा देणारा ठरला. वसंतराव देशपांडेंसारखे कुमार गंधर्वांपेक्षा वयाने ज्येष्ठ असणारे गायक त्यांच्याकडून काही शिकण्यासाठी तत्पर असतात. अशा अवलियास पुल, रामूभैया दाते, वसंतराव देशपांडे आणि इतर अनेक क्षेत्रातले असंख्य स्नेही लाभले. आजारपणात साथ देणारे कुटुंबीय, आप्त लाभले. हे प्रेम, स्नेह दुतर्फी होते. पंडित मुकुल शिवपुत्र, कलापिनी कोमकली, सत्यशील देशपांडे आणि असे अनेक शिष्य त्यांनी घडवले. 

 शास्त्रीय संगीताच्या क्षेत्रात क्रांतिकारी नवनिर्मिती करणाऱ्या शिवपुत्रास भावपूर्ण श्रद्धांजली. 



Comments

Popular posts from this blog

राम मंदिर: राम विचार, राम विधान

उदंड जाहले पाणी  स्नानसंध्या करावया  जप तप अनुष्ठाने, आनंदवनभुवनी।। बुडाली सर्वही पापे हिंदुस्थान बळावले  अभक्तांचा क्षयो झाला, आनंदवनभुवनी।। साक्षेपी लेखक, विचारवंत नरहर कुरुंदकर शिवाजी महाराजांवरील व्याख्यानात म्हणतात, "उदंड जाहले पाणी स्नानसंध्या करावया, हे पाणी उदंड तेव्हाच होते जेव्हा दोन्ही तीरांवर हिंदूंचे राज्य असेल नाही तर तेच पाणी उडी मारून आत्महत्या करण्याच्या योग्य ठरते"  आज अयोध्येत श्रीरामलला विराजमानची प्राणप्रतिष्ठा झाल्यानंतर पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांनी श्रीरामरायाकडे क्षमायाचना केली. आमच्या पुरुषार्थात, एकीत, क्षात्रतेजात काही कमतरता होती म्हणून हे श्रीराममंदीर होण्यास इतका विलंब झाला. पण आता श्रीराम विराजमान झाले आहेत. हा अभूतपूर्व क्षण आहे, आणि श्रीराम नक्कीच आपल्याला क्षमा करतील.  आजचा दिवस हा शरयू-गंगा-भागीरथीचे पाणी उदंड करणारा आहे. नर्मदा, सिंधू, गौतमी, कावेरी, वाशिष्ठी, कृष्णा, ब्रह्मपुत्र, महानदीचे पाणी उदंड करणारा आहे. हा क्षण आपण सर्वानी याची देही याची डोळा अनुभवला! धन्य झालो.   हा अभूतपूर्व क्षण अनुभवत असतानाच अनेक विचार अखंडपणे येत आहेत. काय आहे

अथातो बिंब जिज्ञासा

अथातो ब्रह्म जिज्ञासा, असे म्हणत ऋषीमुनींनी या विश्वाचे रहस्य जाणून घेण्यासाठी गहन चर्चा केल्या. त्याचे रूपांतर वेद-उपनिषद, पुराणे यात झाले. त्यासोबतच एक प्रगल्भ समाज उभा राहिला, त्यांच्या पूजा पद्धती, उपासना पद्धती विकसित होत गेल्या. त्या क्रमाने विकसित होत निसर्ग-नैसर्गिक शक्तींची पूजा, यज्ञाद्वारे आहुती देणे ते प्रतीक निर्माण ते प्रतिमा निर्मिती इथवर पोचल्या. श्रेष्ठ मूर्तिविज्ञान साधक, संशोधक डॉ. गोरक्षनाथ तथा गो. ब. देगलूरकर, मांडतात, "ऋग्वेदात श्री विष्णूच्या संबंधी सहा ऋचा आहेत, त्या एका अर्थी विष्णूच्या 'शाब्दिक प्रतिमाच' आहेत. या शाब्दिक प्रतिमेचे प्रत्यक्ष प्रतिमेत रुपांतर करण्यासाठी पाषाण वापरले गेले. ते मग एका कुंपणाने बंदिस्त केले गेले. त्याला 'नारायण वाटक' म्हणू लागले" मूर्ती घडवणे, त्यांचे उपासना, पूजा यातील वाढते महत्त्व, त्यांचे अर्थ हा विषय गहन आहे तरीही उद्बोधक आहे. हाच देगलूरकर यांचा ध्यास आहे. तो आजवर अनेक पुस्तकांमधून समोर आला आहेच, त्यात 'अथातो बिंब जिज्ञासा' या टागोर फेलोशिप साठी लिहिलेल्या थिसीसची भर पडली आहे. तोच थिसीस मूर्ती,

वार्षिक अर्थसंकल्प: Part 1

  अर्थमंत्री २०२३-२४ साठीचा अर्थसंकल्प मांडण्यापूर्वी.  १ फेब्रुवारी जवळ येऊ लागतो तसे आता अर्थसंकल्पाचे वेध लागतात . पूर्वी ते २८ फेब्रुवारी येतायेता लागत असत . नरेंद्र मोदी यांच्या नेतृत्वातील सरकारने हा प्रघात बदलून १ फेब्रुवारीला अर्थसंकल्प मांडण्यास सुरुवात केली . ती का केली , त्याचे काय परिणाम इत्यादी विषय अनेक वेळा चर्चेला येऊन गेले आहेत . गेल्या ५ हुन अधिक वर्षांत त्याचे लाभही दिसून आले आहेत . तरीही उजळणी स्वरूपात चर्चा केली जाणार आहे . अर्थसंकल्प येण्यापूर्वी या देशाचा अर्थसंकल्प या संकल्पनेवर आधारित विविध घटकांची चर्चा करण्याचा इथे प्रयत्न आहे . प्रक्रिया समजावून सांगण्याचा प्रयत्न आहे . घटनात्मक तरतुदी दर वर्षी फेब्रुवारी महिन्यात समस्त भारत अर्थसंकल्पाकडे डोळे लावून बसलेला असतो . अर्थसंकल्पात काय मांडणी आहे यावर देश वर्षभरात कसा वाटचाल करणार आहे हे निश्चित होत असते , तसेच गेल्या वर्षभराचा आढावा देखील त्यात असतो . भारतीय संविधानाच्या भाग ५ मध्ये केंद्र सरकार , सं